KAWAN!!

24/1/2016

KAWAN!!

hari ini cik cahaya ingin bercerita tentang kawan. kaan yang cik cahaya ada dari zaman sekolah rendah hingga la sekarang. okey cik cahaya sekolah rendah ade dua, sebab dipindahkan ke sekolah lain. sadissss

cik cahaya masa darjah 1 (1998) cik cahaya ade kawan,kami kawan sehingga la darjah 3, kami makan bersama,bawak bekal dari rumah kongsi,semua la bersama. kami bertiga. selepas itu, ada satu kajian berlaku, masa itu petang. ada satu lombong ni, kami bertiga p, masa tu ramai ja budak budak sebaya kami p situ sebab nak tangkap berudu. lepas tu cik cahaya berkata “cuba bayangkan ape jadi kalaw kita lompat?” lepas cik cahaya cakap, terus kitaorang balik, tapi bila pusing belakang diorang jerit mintak tolong sebab one of my friend dia terjun lombong tu, dan dia hulur tangan mintak diselamatkan. masa tu cik cahaya kaku,terkejut maka yang hulurkan tangan adalah budak india. masa tu that moment cik cahaya hilang kawan serta-merta, akibat dari kejadian tu. kawan cik cahaya lagi sorang salahkan cik cahaya, dia salahkan cik cahaya segala punca. maka di situ berakhir la pertalian sahabat di situ,

masa darjah 4 (2001),

cik cahaya pindah sekolah. tapi memang dapat ramai kawan, tapi semua menggunakan wang,wang dan wang. kalau cik cahaya tak tunaikan janji nak beli ape yang mereka mintak, mereka akan sishkan cik cahaya. sisih kan okey !!!. tahu tak rasa dia macam mana. sakit. !!. berkawan dengan mereka memang la seronok, tapi bila berkawan melibatkan wang, cik cahaya rasa lost. lost. semenjak tu,cik cahaya berbelanja di sekolah dengan banyak,sebab mereka semua nak wang sahaja.

tingkatan 1 (2004)

permulaan hidup baru cik cahaya,cik cahaya dapat kawan baru, sebab sekolah menengah ini satu je dalam bandar,tapi sekolah rendah kemain banyak, so semua dari pelbagai sekolah rendah semua majoriti bersekolah di situ. cik cahay dapat kawan baru,yang banyak cik cahaya kenal sebab cik cahaya ahli sukan,yang menyetai sukan berlawan dengan sekolah ini,sekolah tu. so cik cahaya jumpa la di sekolah menengah. cik cahaya dapat kawan baru,tapi merka cik cahaya tak lupa tetap kawan cik cahaya. cuma masa naik sekolah menengah semakin bersosial. itu sahaja. kami p tuisyen yang sama,kadang kadang diorang tak p kelas tuisyen,diorang p berjalan,lepak sana sini, tipu la tak ikot,cik cahaya ikot jugak sebab dah kawan dari sekolah rendah. p sana p sini. sampai satu hari,mereka bawak lelaki p masuk rumah mereka okey! masa tu tingkatan 2 kot. !! start tu cik cahaya dah tak bergaul sangat, so cik cahaya p sekolah dengan kawan lain tapi geng sekolah rendah sama,dia pun cam cik cahaya ta berkenan dengan depa sebenanrnya. lepas tu masa dekat sekolah menengah time rehat mesti diorang tegur kata “dah sombong sekarang”. lupa nak bagitahu kami kelas lain lain. selalu cik cahaya atas diorang. tapi mereka tetap best. even kutuk depan ke ape ke. kadang diorang akan pertahankan cik cahaya.

tingkatan 4 (2007)

cik cahaya dapat kelas tak sama dengan diorang, masa tu puak diuji dengan kehadiran dua sepupu yang sama kelas,okey sepupu yang baru pindah sekolah menengah. so cik cahaya kawan dengan diorang. lepas tu cik cahaya dapat dua orang kawan yang satu kawasan dengan rumah cik cahaya. so start tu cik cahaya p kelas dengan mereka. lpas tu kat taman lain ade dua orang lagi. p sama sekali dengan diorang. masa tu memang cik cahaya rasa,cik cahaya dapat kawan. lepas habis je SPM masing masing dengan hala tuju sendiri.

JAN 2010

cik cahaya dapat sambung diploma di politeknik ungku omar,ipoh. ramai jugak cik cahaya jumpa kat poli tu.okey banyak kawan sekolah rendah dan menengah. -,-. masa ni la bau bermula kehidupan berdikari cik cahaya di situ. diuji dengan kawan,susah senang bersama. kisah sepanjang 3 tahun di poli,cik cahaya malas nak cerita panjang sangat tragedinya. so diam kan jela.

SEPT 2014

masuk degree.. dapat kawan asai dari bandar. betoi bandar Kuala Lumpur, yang selalu memandang rendah terhadap negeri lain, kasar, suka kuar kata tak elok. cik cahaya masih tetap berkawan even mereka sisihkan cik cahaya. di situ cik cahaya mula bagi nasihat kat diorang tak makna cik cahaya baik. cik cahaya nak ajak diorang berubah. one day, hari tak disangka, hari yang penuh dengan kesabaran dan kekuatan. cuti mid sem bermula,diorang tak balik. bila dah abis mid sem, masuk kelas, terus diorang jauh dengan cik cahaya. cik cahaya nak pinjam duit mereka utk beli buku, sebab cik cahaya tak kuarkan duit lagi, mereka bagi. tp selepas habis kelas sebelum mereka mintak semula dit tu, maka cik cahaya kembalikan. cik cahaya berkata “tak pe la, aku tak de rezeki kot nak beli. agipun kau mesti tak de duitkan, jadi ambek lah duit kau balik. terima kasih”. dan cik cahaya tinggalakn diorang dan terus balik hostel. sebenarnya cik cahaya dengar,mereka berdua merungut. jadi cik cahaya bertolak ansur,kembalikan duit tu. seminggu selepas tu, cik cahaya dapat panggilan ayah kena operation. cik cahaya nak balik, jadi cik call diorang mintak tolong beli tiket bas, cik cahaya kata nanti cik cahaya bayar balik.. so diorang kata tak de duit, sejam kemudia diorang upload gambar makan kat tempat mahal.. masa tu baru tahu siapa kawan susah dan senang. even diorang buat banayk hal kat cik cahaya, tinggalkan cik cahaya, tak cakap, cik cahaya tetap cakap, rendahkan ego, mohon maaf. sampai one daya ade orang tegur “jangan jadi baik sangat,tu la orang senang pijak pala”…hmmmm to be continue….

pinjam ayat cik garam....